Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ (1929-1968)

των Τάσου Προίσκου & Παπαγιάννη Μάκη (Γ3)

 Ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ,γεννήθηκε στην Ατλάντα των Ηνωμένων Πολιτειών  της Αμερικής, τον Ιανουάριο του 1929. Η οικογένειά του ανήκε στη μεσοαστική τάξη. Στην ηλικία των 5 ετών, προστέθηκε στο όνομά του το Λούθερ, προς τιμήν του Λουθήρου. Όταν ήταν μικρός, βίωσε μια ρατσιστική επίθεση σε τραίνο (στα τραίνα τότε υπήρχαν κουρτίνες που διαχώριζαν τους μαύρους από τους λευκούς).

Ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ έδωσε το δικαίωμα ψήφου στους μαύρους. Το 1963, οργάνωσε ειρηνικές διαδηλώσεις κατά των φυλετικών διακρίσεων στην Αλαμπάμα. Αυτό αντιμετωπίστηκε από την αστυνομία με βίαιες, ρατσιστικές πράξεις. Στις 28 Αυγούστου, εκφώνησε το λόγο του με τίτλο ‘’ Έχω ένα όνειρο ‘’, που αποτελεί ένα κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας μας. Σε αυτήν την ομιλία, παρευρέθηκαν περίπου 250000 άτομα από όλες τις φυλές.

Το Δεκέμβριο του 1964, κέρδισε το Νόμπελ Ειρήνης. Ήταν ο νεότερος στην εποχή του που του είχε απονεμηθεί η τιμή αυτή. Μέχρι το τέλος της ζωής του μαχόταν για την καταπολέμηση της φτώχειας και τη λήξη του πολέμου του Βιετνάμ.

 

Ο Λούθερ δολοφονήθηκε στο μπαλκόνι του πανδοχείου Λωρέιν, όπου βρισκόταν με τους συνεργάτες του, το 1968.Τον μετέφεραν αμέσως στο νοσοκομειο Σάιντ Τζόζεφς,όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Ο Λούθερ, κηδεύτηκε στην Ατλάντα στις 9 Απριλίου. Ο δολοφόνος του Τζέιμς Ερλ Ρέυ,ομολόγησε πως έκανε εκείνος την δολοφονία. Καταδικάστηκε σε κάθειρξη 99 ετών.

 

Μερικά σημαντικά λόγια του:

– Ένα έθνος που συνεχίζει χρόνο με το χρόνο να ξοδεύει περισσότερα χρήματα σε στρατιωτική άμυνα από ό,τι σε προγράμματα κοινωνικής ανύψωσης, προσεγγίζει την πνευματική του καταστροφή.

– Ένα άτομο δεν έχει αρχίσει να ζει αν δεν υψωθεί πάνω από τα στενά όρια των ατομικών του ανησυχιών στις ευρύτερες ανησυχίες ολόκληρης της ανθρωπότητας.

– Όλα αυτά που βλέπουμε είναι η σκιά που πέφτει από αυτά που δεν βλέπουμε.

– Πίστη σημαίνει να ανεβαίνεις στο πρώτο σκαλί, ακόμη κι αν δεν μπορείς να δεις ολόκληρη τη σκάλα.

– Αν ο άνθρωπος δεν έχει ανακαλύψει κάτι για το οποίο αξίζει να πεθάνει, τότε δεν είναι άξιος να ζει.

– Κανείς δεν μπορεί να ανέβει στην πλάτη σου αν δεν είσαι σκυμμένος.

 

Η παρουσία του Ελ. βενιζέλου στην πολιτική ζωή της Ελλάδας και το αναμορφωτικό του έργο

του Γιώργου Παπανικόλα (Γ3)
 

 

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος γεννήθηκε στο χωριό Μουρνιές, κοντά στα Χανιά της Κρήτης, που κατείχαν τότε οι Τούρκοι. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και αργότερα εκλέχτηκε βουλευτής της Κρητικής Βουλής. Στην Ελλάδα ήρθε μετά από πρόσκληση του Στρατιωτικού Συνδέσμου το 1909.

Η παρουσία του Βενιζέλου στην ελληνική πολιτική ζωή σήμανε την αρχή του μεγάλου δημιουργικού του έργου που οδήγησε τελικά στη συγκρότηση ισχυρού στρατού και στους δύο νικηφόρους Βαλκανικούς πολέμους, με τους οποίους η πατρίδα μας διπλασιάστηκε.

Παράλληλα με την ικανοποίηση των εθνικών μας διεκδικήσεων ο Ελευθέριος Βενιζέλος στράφηκε και στην εσωτερική αναδιοργάνωση της χώρας. Χάρη σ'  αυτόν η Ελλάδα απέκτησε εργατική νομοθεσία, μπήκαν οι βάσεις για μια υγιή παιδεία, έγιναν μεγάλα έργα και αναδιοργανώθηκε η κρατική μηχανή.

Το αναμορφωτικό του έργο το διέκοψε η περίοδος του Εθνικού Διχασμού και η εκλογική του ήττα πριν τη Μικρασιατική καταστροφή, το 1922. Μετά την επιστροφή στον ομαλό πολιτικό βίο και με την εκλογική νίκη του Βενιζέλου, η μεγάλη προσπάθεια για την ανανέωση των κρατικών μας θεσμών συνεχίστηκε με ιδιαίτερη φροντίδα. Χαρακτηριστική είναι και η ίδρυση του Εθνικού Θεάτρου.

Ωστόσο, η πολιτική του μοίρα συνδέθηκε με την πτώχευση της Ελλάδας που έγινε επίσημα το Μάιο του 1932 με την κήρυξη της παύση πληρωμών από την κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου.

Ο Βενιζέλος δεν υπήρξε μόνο αναμορφωτής.Υπήρξε και εξαίρετος διπλωμάτης. Στη διπλωματική ιδιοφυΐα του οφείλεται η επιτυχία της Συνθήκης των Σεβρών (1920). Αξιομνημόνευτη είναι και η στάση του στη Βουλή κατά τη συζήτηση του γλωσσικού ζητήματος με την αγόρευσή του υπέρ της δημοτικής γλώσσας.

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Αίτια και Αφορμές

της Κικής Ζουμπουρλή (Γ1)

 

Τα αίτια του πολέμου είχαν ξεκινήσει ήδη από τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι Γερμανοί εξαντλήθηκαν οικονομικά με αποτέλεσμα αντιδράσεις από το λαό. Παράλληλα, οι συνθήκες σύναψης ειρήνης μετά τον πόλεμο αυτό δεν είχαν ικανοποιήσει θετικά τα αιτήματα διαφόρων χωρών. Επιπλέον, η Κοινωνία των Εθνών αδυνατούσε να λάβει οποιοδήποτε μέτρο αντιμετώπισης, παρά το γεγονός ότι φαινόταν πως ένας πόλεμος πλησίαζε.

 

Λονδίνο, 3 Σεπτεμβρίου 1939. Οι Βρετανοί διαβάζουν τις εφημερίδες έξω από την πρωθυπουργική κατοικία, στον αριθμό 10 της Ντάουνινγκ Στριτ, περιμένοντας την κήρυξη του πολέμου μετά τη γερμανική εισβολή στην Πολωνία ( Πηγή: ΡΟΡΡΕRFΟΤΟ/GΕΤΤΥ ΙΜΑGΕS/ΙDΕΑL ΙΜΑGΕ από http://www.tovima.gr)

 

Αφορμή για να ξεσπάσει ο πόλεμος ήταν η εισβολή της Γερμανίας στην Πολωνία την 1η Σεπτεμβρίου 1939. Αμέσως Γαλλία και Αγγλία αντέδρασαν κηρύσσοντας πόλεμο στη Γερμανία.

Πηγή: Wikipedia

Μαχάτμα Γκάντι

των Μάριου Μωραΐτη & Δημήτρη Ντάλλα (Γ3)

 

 

Ο Μαχάτμα Γκάντι γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 1869 στο  Πορμπαντάρ, στη δυτική Ινδία κοντά στην επαρχία Γκουτζάρατ. Όταν ο Γκάντι έχασε τον πατέρα του εισήλθε στο Κολλέγιο Samaldas, αλλά αφού απέτυχε μετέβη στο Λονδίνο για να σπουδάσει νομική.

Μετά από υπόσχεση  που έδωσε στην μητέρα του συνέχισε να είναι χορτοφάγος και να απέχει από την οινοπνευματοποσία. Παρόλα αυτά υιοθέτησε και κάποιες αγγλικές συνήθειες. Ο Γκάντι συμμετείχε στην Ένωση Χορτοφάγων του Λονδίνου,όπου επηρεάστηκε από την πρόταση ενός Χριστιανού φίλου του να διαβάσει την Βίβλο.

 

Όταν ο Γκάντι επέστρεψε στην Ινδία πληροφορήθηκε το θάνατο της μητέρας του, πράγμα το οποίο τον επηρέασε συναισθηματικά. Στη συνέχεια αποφάσισε να ανοίξει δικηγορικό γραφείο στην Βομβάη. Μετά από αποτυχίες του στην Ινδία και μετά από πρόταση της Dada Abdulla & Co αποφάσισε να πάει στην Ν. Αφρική για μία δικαστική υπόθεση.

Την εποχή εκείνη ο Γκάντι και όλοι οι έγχρωμοι αντιμετωπίζονταν με εχθρική διάθεση.Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την απόφασή του να ασχοληθεί με τα πολιτικά. Τότε εφάρμοσε την τεχνική παθητικής αντίστασης, επηρεασμένος από τον Ρώσο  Λέοντα Τολστόι και από το παράδειγμα του Ιησού Χριστού.

 

Αφού κατάφερε να πείσει την Νοτιοαφρικανική Ένωση για την θέσπιση μεταρρυθμίσεων προς τους Ινδούς συμπατριώτες του αποφάσισε να γυρίσει πίσω στην Ινδία. Επικεντρώθηκε κυρίως στην μετανάστευση πολλών συμπατριωτών του στις βρετανικές αποικίες, ταξιδεύοντας από περιοχή σε περιοχή. Μετά τη συνέλευση όλων των Ινδών ηγετών, αποφασίστηκε η κατάργηση της επαγγελματικής μαθητείας την 31η Μαΐου 1917. Εν συνεχεία ο Γκάντι όρισε την 16η Απριλίου ημέρα νηστείας και προσευχής, μετά την περίοδο του Μεσοπολέμου.

 

Τέλος, ο Μαχάτμα Γκάντι δολοφονήθηκε στο Ν. Δελχί στις 30 Ιανουαρίου 1948 από έναν εθνικιστή Ινδό ονόματι Γκόντσε.

 

Πηγή: Wikipedia

B' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ:  ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

του Σπύρου Γκριμόπουλου (Γ1)

 

Ο Β΄ παγκόσμιος πόλεμος διήρκεσε από το 1939-1945 και θεωρείται ο πιο αιματηρός πόλεμος που έχει καταγραφεί στην ιστορία της ανθρωπότητας. Σε αυτόν τον πόλεμο συμμετείχαν οι πιο ισχυρές χώρες του κόσμου.

Την 1η Σεπτεμβρίου του 1939 τα γερμανικά στρατεύματα πέρασαν τα πολωνικά σύνορα, ενώ στις 3 Σεπτεμβρίου η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, η Νέα Ζηλανδία, η Αυστραλία και η Ινδία κήρυξαν πόλεμο κατά της Γερμανίας. Τις χώρες αυτές ακολούθησαν η Νότια Αφρική και ο Καναδάς που κήρυξαν πόλεμο εναντίον της Γερμανίας στις 9 και 10 Σεπτεμβρίου αντίστοιχα.

Η Ιταλία είχε κηρυχθεί μη εμπόλεμη, καθώς είχε δηλώσει στη Γερμανία από τις 15 Αυγούστου ότι θα ήταν σε θέση να συμμετέχει μόνο μετά το 1942. Το φθινόπωρο του 1940 ο Χίτλερ εξανάγκασε τη Ρουμανία και την Ουγγαρία να προχωρήσουν στον Άξονα για να θέσει στη διάθεσή του τις πετρελαιοπηγές της Ρουμανίας. Αυτή η κίνηση εξόργισε το Μουσολίνι ο οποίος θεωρούσε τα Βαλκάνια ζώνη ιταλικής επιρροής. Ο ιταλός δικτάτορας αποφάσισε να επιτεθεί εναντίον της Ελλάδας, παρά την αντίθετη γνώμη του αρχηγού του ιταλικού γενικού επιτελείου, στρατάρχη Μπαντόλιο, και χωρίς να δώσει ιδιαίτερη σημασία στις αποθαρρυντικές εκθέσεις της ιταλικής κατασκοπίας. Tα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου του 1940 ο ιταλός πρεσβευτής στην Αθήνα επέδωσε το τελεσίγραφο που ζητούσε την άδεια από την Αθήνα  για ελεύθερη διέλευση των  Ιταλικών στρατευμάτων προς την Αίγυπτο, ενώ την  ίδια στιγμή τα εν λόγω στρατεύματα  περνούσαν τα σύνορα της Αλβανίας, αδιαφορώντας για τη θέση της Ελλάδος. Την ίδια μέρα ο Χίτλερ συναντήθηκε με τον Μουσολίνι στη Φλωρεντία, τον ενημέρωσε για την επίθεση και τον διαβεβαίωσε πως η κατάληψη της Ελλάδας και των νησιών του Αιγαίου θα είναι παιχνίδι σε περίπτωση που οι Έλληνες αντισταθούν. Ο Μουσολίνι ονειρευόταν μια εύκολη και θριαμβευτική πορεία προς την Αθήνα. Ωστόσο, η επιλεκτική μεραρχία αλπινιστών Γιούλια, αφού εισχώρησε αιφνιδιαστικά με τα άρματά της συνετρίβη στη μάχη του Μετσόβου και υποχώρησε άτακτα. Στις 22 Σεπτεμβρίου, ο ελληνικός στρατός κατέλαβε την Κορυτσά την οποία υπερασπίζονταν 6 ιταλικές μεραρχίες με 72.000 άνδρες. Ακολούθησαν η κατάληψη του Αργυρόκαστρου που αποτελούσε την βάση της ιταλικής στρατιάς, καθώς και του λιμανιού των Αγίων Σαράντα το οποίο είχε μετονομάσει ο Μουσολίνι σε Πόρτο Έντα. Η ιταλική αντεπίθεση που σημειώθηκε την επόμενη άνοιξη δεν βελτίωσε την ιταλική θέση, αλλά ανέκοψε την ελληνική προέλαση.

Ο Ιερός Λόχος

των Πάολα Παλούκα και Περαματζή Ελισσάβετ (Γ3)

 

Ο Ιερός Λόχος ήταν η πρώτη οργανωμένη στρατιωτική μονάδα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 που ιδρύθηκε από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη. Έδρα τους ήταν η Φωξάνη, μία πόλη στα όρια της Μολδαβίας με τη Βλαχία. Στη δημιουργία της συνέβαλλαν κυρίως εθελοντές σπουδαστές των ελληνικών παροικιών της Μολδοβλαχίας και της Οδησσού, οι οποίοι κατά τη γνώμη του Υψηλάντη θα αποτελούσαν την ψυχή και το στήριγμα του στρατού του.

Η σημαία του Ιερού Λόχου ήταν τρίχρωμη και κάθε χρώμα συμβόλιζε κάτι διαφορετικό, το κόκκινο τον πατριωτισμό, το λευκό την αδελφοσύνη και το μαύρο τη θυσία.

Η σημαία του Ιερού Λόχου

 

Οι ξιφολόγχες και οι καραμπίνες ήταν τα εφόδια των ανδρών του Ιερού Λόχου. Οι στολές τους αποτελούσαν μίγμα ελληνικής και ευρωπαϊκής στολής. Το μαύρο ύφασμα από το οποίο ήταν φτιαγμένες ήταν η αιτία για να ονομαστούν μελανοφόροι ή μαυροφόροι. Η φράση Ελευθερία ή Θάνατος και το σήμα της νεκροκεφαλής με χιαστί οστά συμβόλιζαν τη νίκη πάνω στον θάνατο.

Το σήμα της νίκης πάνω στο θάνατο

Ο Όρκος των σπουδαστών που δεν είχαν καμία στρατιωτική εμπειρία έγινε στον ναό της Φωξάνης και ήταν  εξής:

«Ως Χριστιανός ορθόδοξος και υιός της ημετέρας Καθολικής Εκκλησίας, ορκίζομαι στο όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της Αγίας Τριάδας να μείνω πιστός εις την Πατρίδα μου και εις την Θρησκείαν μου.
Ορκίζομαι να ενωθώ με όλους τους αδελφούς μου Χριστιανούς δια την ελευθερίαν της Πατρίδος μας.
Ορκίζομαι να χύσω και αυτήν την υστέραν ρανίδα του αίματός μου υπέρ της θρησκείας και Πατρίδος μου.
Να αποθάνω μετά των αδελφών μου υπέρ της Ελευθερίας της Πατρίδος και της Θρησκείας μου.
Να φονεύσω και αυτόν τον ίδιον τον αδελφόν μου, εάν τον εύρω προδότην της Πατρίδος μας. Να υποτάσσομαι στον υπέρ της Πατρίδος μου αρχηγόν, Να μη βλέψω εις τα όπισθέν μου, εάν δεν αποδιώξω τον εχθρόν της Πατρίδος και Θρησκείας μου. Να λάβω τα όπλα εις κάθε περίστασιν, ευθύς μόλις ακούσω ότι ο Αρχηγός μου εκστρατεύει κατά των τυράννων και να συγκαταφέρω άπαντας τους φίλους και γνωρίμους μου εις το να με ακολουθήσωσιν. Να βλέψω πάντοτε τους εχθρούς μου με μίσος και με περιφρόνησιν. Να μη παρατήσω τα όπλα προτού να ιδώ ελευθέραν την Πατρίδα μου και εξολοθρευμένους τους εχθρούς της.
Να χύσω το αίμα μου, ίνα νικήσω τους εχθρούς της θρησκείας μου ή ν΄ αποθάνω ως μάρτυς δια τον Ιησού Χριστόν. Ορκίζομαι τέλος πάντων εις το της Θείας Μεταλήψεως φοβερόν Μυστήριον ότι θα υστερηθώ της Αγίας Κοινωνίας εις την τελευταία μου εκείνην ώρα, εάν δεν εκτελέσω απάσας τας υποσχέσεις, τας οποίας έδωσα ενώπιον της εικόνος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού».

Πηγή: Wikipedia

 

 

Το κάψιμο των μαγισσών στο Μεσαίωνα

του Δημήτρη Αυγερινού (Γ1)

            Στις αρχές του 16^ου αιώνα, άρχισε να δημιουργείται στην Ευρώπη μια ατμόσφαιρα κρίσης, απόγνωσης και υστερίας, καθώς άρχισαν να καταφθάνουν νέες ασθένειες, προερχόμενες από την Αμερική μετά τα ταξίδια του Κολόμβου και των άλλων θαλασσοπόρων. Μέσα σε αυτό το πανδαιμόνιο, η επονομαζόμενη «Ιερά Εξέταση» άρχισε να αποκτά δύναμη και οι δομινικανοί μοναχοί ανέλαβαν να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους απαγορεύοντας στον οποιονδήποτε να σταθεί εμπόδιο στο έργο τους.

Μάγισσα, μάγισσα, κάψτε την... (Πηγή εικ. http://theviewfromcullingworth.blogspot.gr/2011/05/witch-witch-burn-her-burn-her-comment.html)

            Οι δύο σημαντικότεροι ιεροεξεταστές στη Γερμανία ονόματι Institoris και Sprenger έγραψαν ένα βιβλίο με τίτλο «Malleus Maleficarum» (το Σφυρί κατά των Μαγισσών) το οποίο εκδόθηκε το 1486 και περιέγραφε την υποτιθέμενη δράση των μαγισσών. Οι δραστηριότητες μιας μάγισσας σύμφωνα με το «Σφυρί» ήταν μυστικές συμφωνίες και συνεδριάσεις με τον Σατανά, καθώς και η γνωστή σε όλους πτήση στον ουρανό με σκουπόξυλο. Πέρα από αυτά, οι μάγισσες είχαν και άλλες απόκρυφες «δυνάμεις», όπως ο έλεγχος των καιρικών φαινομένων, η ξηρασία, η μεταμόρφωση ανθρώπων και ζώων καθώς και η καταστροφή σπιτιών με κεραυνούς.

            Τη λύση στο πρόβλημα έδωσαν οι διάφοροι ηγεμόνες οι οποίοι διέταξαν οι ύποπτοι για μαγεία να καίγονται στην πυρά έτσι, ώστε να διαλυθούν οι δυνάμεις τους και να λυτρωθεί ο λαός από τις συμφορές. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο χιλιάδων αθώων ανθρώπων, κυρίως γυναικών (κάποιες από τις οποίες να ήταν απλές θεραπεύτριες). Οι περισσότερες καταγγελίες γίνονταν από γείτονες είτε εκδικητικούς είτε θρησκόληπτους. Ο νόμος ήταν ο εξής: ο ύποπτος που έχει άμεση επικοινωνία με τον Σατανά τιμωρείται με καύση μπροστά στο στο πλήθος. Εδώ αξίζει να σημειωθεί και η περίπτωση της περίφημης Ιωάννας της Λωρένης, η όποια ισχυριζόταν ότι έβλεπε οράματα με αποτέλεσμα να στιγματιστεί ως μάγισσα και να εκτελεσθεί.

            Στις μέρες μας η εικόνα της μάγισσας διαφέρει κατά πολύ από την εικόνα της άλλοτε. Σήμερα, μάγισσα νομίζουμε ότι είναι μια ηλικιωμένη, αναμαλλιασμένη και ξεδοντιάρα γυναίκα που ζει απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο. Βέβαια, άλλες οι αντιλήψεις τότε και άλλες τώρα…

 

Πηγές:

http://www.sfrang.blogspot.gr

http://www.slideshare.net/ezareva/ss-6991987

http://www.theviewfromcullingworth.blogspot.gr

 

ΟΙ  ΣΟΥΦΡΑΖΕΤΕΣ

Από τη μαθήτρια του Γ3, Αγγελική Πομώνη

Από τα τέλη του 19^ου αιώνα και  κυρίως στις αρχές του 20^ου ένα δυναμικό κίνημα διεκδίκησης της γυναικείας ψήφου αναπτύσσεται αρχικά στην Αγγλία και στις ΗΠΑ και εξαπλώνεται σε όλη την Ευρώπη. Οι γυναίκες που διεκδικούν το δικαίωμα να εκλέγουν και να εκλέγονται ονομάζονται «ΣΟΥΦΡΑΖΕΤΕΣ»  από την αγγλική λέξη «suffrage» που σημαίνει ψήφος.

4/3/1912: Σουφραζέτες πραγματοποιούν πορεία στους δρόμους του Λονδίνου και σπάνε κάθε παράθυρο που βρίσκουν στο διάβα τους επειδή η Αγγλική Κυβέρνηση δεν τους χορηγεί δικαίωμα ψήφου (Πηγή εικ. http://Portal.environment.gr)

 

Οι σουφραζέτες αργότερα μετονομάστηκαν σε φεμινίστριες.

Στην Ελλάδα η πρώτη φωνή για τη γυναικεία ψήφο ήρθε από την πρώτη Ελληνίδα δημοσιογράφο την  Καλλιρρόη Παρρέν Σιγανού  η οποία εξέδιδε από τον Μάρτιο του 1887 για τριάντα χρόνια  την « Εφημερίδα των Κυριών». Η εφημερίδα αυτή ήταν η πρώτη στην οποία έγραφαν μόνο γυναίκες.
 Οι Ελληνίδες σουφραζέτες πάλεψαν πολύ για να διεκδικήσουν τη ψήφο και ήρθαν αντιμέτωπες με περιπαικτικά και υβριστικά σχόλια των ανδρών όπως «Αι γυναίκαι είναι πετεινόμυαλαι και ελαφραί. Δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθώμεν»!

Καλλιρρόη Παρρέν Σιγανού

Πηγή εικ. http://agonigrammi.wordpress.com                                     

Οι πρώτες Ελληνίδες ψηφίζουν

Πηγή εικ. http://agonigrammi.wordpress.com 

Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω απόσπασμα που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα « Νέα Ημέρα » της 20^ης Μαρτίου 1928.

«Ορισμένα τινά Ελληνικά θήλεα ζητούν να δοθή ψήφος εις τας γυναίκας. Σχετικώς  με το ίδιον τούτο θέμα διαπρεπέστατος επιστήμων είχεν άλλοτε αναπτύξει από του βήματος της Βουλής το επιστημονικώς πασίγνωστον, άλλως τε, γεγονός ότι παν θήλυ διατελεί εις ανισόρροπον και έξαλλον πνευματικήν κατάστασιν ωρισμένας ημέρας εκάστου μηνός. Νεώτεραι και ακριβέστεραι έρευναι καταδείκνυσιν ότι ου μόνον ωρισμένας ημέρας, αλλά δι΄ όλου του μηνός τελούσιν άπαντα τα θήλεα εις πνευματικήν και συναισθηματικήν ανισορροπίαν, τινά δε μετρίαν, τα πλείστα δε σφοδροτάτην και ακατάσχετον, άτε και παντοιοτρόπως εκδηλουμένων και κλιμακουμένων συν τω χρόνω. Επειδή εν τούτοις αι ημέραι αύται, δεν συμπίπτουν ως προς όλα τα θήλεα, είναι αδύνατον να ευρεθεί ημέρα πνευματικής ισορροπίας και ψυχικής γαλήνης όλων των θηλέων, ώστε την ευτυχήν εκείνην ημέρα να ορίζονται αι εκάστοτε εκλογαί. Η γυναικεία συνεπώς ψήφος είναι πράγμα επικίνδυνον, άρα αποκρουστέον».

Το δικαίωμα να εκλέγουν και να εκλέγονται αναγνωρίσθηκε τελικά στις Ελληνίδες το 1952 και στις εκλογές του 1953 εκλέγεται η πρώτη Ελληνίδα βουλευτής, η Ελένη Σκούρα, ενώ το 1956 η Λίνα Τσαλδάρη γίνεται η πρώτη Ελληνίδα υπουργός.

Πηγή: www.google.gr

   

Η Μικρασιατική Καταστροφή της Ελισσάβετ Περαματζή (Γ3)   Μικρασιάτες έλληνες περιμένουν στο λιμάνι της Σμύρνης κάποιοι πλοίο, για να σωθούν

Αύγουστος και Σεπτέμβριος  του 1922, η καταστροφή της Σμύρνης από τους Τούρκους. Ημέρα λύπης για πολλούς ανθρώπους. Άνθρωποι οι οποίοι έχασαν τα σπίτια τους, την περιουσία τους, άνθρωποι οι οποίοι έχασαν την πατρίδα τους, τις οικογένειές τους, αλλά πάνω από όλα άνθρωποι, οι οποίοι έχασαν την  ίδια τους τη ζωή.

Η ολοκληρωτική κατάρρευση  του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία και ύστερα η εισβολή των Τούρκων στην πόλη μαζί με το Μουσταφά Κεμάλ ήταν η επισφράγιση αυτής της καταστροφής.

Ο Διοικητής του Α΄ Σώματος Στρατού, Νικόλαος Τρικούπης, ήταν υπεύθυνος για την κατάρρευση του μετώπου. Ο ίδιος συνελήφθη και επέστρεψε στην Ελλάδα κατά την ανταλλαγή αιχμαλώτων το 1923, οπότε και αποστρατεύθηκε, χωρίς ποτέ να κληθεί σε απολογία.

Μετά την κατάρρευση του μετώπου, κάθε μέρα 30.000 άτομα κατέφθαναν στην Σμύρνη. Τα τρένα δούλευαν αδιάκοπα κάνοντας αμέτρητα δρομολόγια καθημερινά. Υπήρχε φοβερή αναστάτωση, ανησυχία και ένταση. Καταγεγραμμένη έχει μείνει η απάντηση του Έλληνα Υπάτου Αρμοστή Αριστείδη Στεργιάδη  στον πρώην Νομάρχη Λέσβου και Διοικητή Χίου Γεώργιο Παπανδρέου ο οποίος δήλωσε: «Καλύτερα να μείνουν εδώ, να τους σφάξει ο Κεμάλ, γιατί αν πάνε στην Αθήνα θα ανατρέψουν τα πάντα».

Ο εμπρησμός της Σμύρνης

 



Στις 31 Αυγούστου ξέσπασε η φωτιά την οποία είχαν βάλει οι Τούρκοι. Η φωτιά εκδηλώθηκε στην Αρμενική συνοικία. Οι Τούρκοι είχαν με το μέρος τους τον άνεμο, που έπνεε αντίθετα από την τουρκική συνοικία, και με την βενζίνη που ράντιζαν τα σπίτια είχαν κάψει τα πάντα. Οι μόνες συνοικίες που δεν πειράχτηκαν καθόλου ήταν η μουσουλμανική και η εβραϊκή.  Κάτι το οποίο είμαι σίγουρη πως θα σας συγκλονίσει είναι πως οι Τούρκοι ανατίναξαν την εκκλησία του Αγ. Νικολάου στην οποία είχαν καταφύγει γυναικόπαιδα μόνο και μόνο για να σωθούν. Δεν αποτελούσαν καμία απειλή για τον τουρκικό στρατό, ήταν απλά άμαχα παιδιά και άμαχες γυναίκες, όμως κατά την δική τους κρίση έπρεπε να πεθάνουν.

Το τελευταίο ελληνικό στρατιωτικό τμήμα αναχωρεί στις 3 Σεπτεμβρίου. Την επόμενη μέρα αναχωρούν και οι ελληνικές Αρχές της Σμύρνης. Η Σμύρνη πια δεν έχει καμία ελπίδα. Η αντίστροφη μέτρηση έχει ξεκινήσει. Μέσα σε αυτή τη ζοφερή κατάσταση, η περήφανοι Μικρασιάτες υποχρεώθηκαν να φύγουν από τον τόπο τους (δηλαδή την Μικρά Ασία) και να ξεκινήσουν μία νέα ζωή σε ένα νέο τόπο (στην Ελλάδα) η οποία ήταν ξένη γι’ αυτούς.

Πηγή: http://el.wikipedia.org/, λήμμα Καταστροφή της Σμύρνης 

 

Μαρίνος Αντύπας (1872-1907)

Από τους μαθητές: Βόλακ Σταύρο, Γκοσδή Χρήστο και Ρονιώτη Σπύρο

Ο Μαρίνος Αντύπας, γιος του Σπύρου Αντύπα, μαραγκού, γλύπτη και τεχνίτη ξύλου, και της Αγγελίνας Κλαδά, γεννήθηκε το 1872 στα Φερεντινάτα, ένα μικρό ορεινό χωριό στην Κεφαλονιά. Ο Μαρής, όπως τον φώναζαν στη πατρίδα του,  είχε αρκετή τρέλα ώστε να βαφτίσει στην αυγή του 20ου αιώνα δύο κοριτσάκια με τα ονόματα Επανάσταση και Αναρχία.  Στη συνέχεια σπούδασε νομικά στην Αθήνα όπου έμπλεξε με το σοσιαλισμό. Ενώ πολέμησε εθελοντικά εναντίον των Τούρκων κατά την επανάσταση του 1896 όπου και τραυματίστηκε στο στήθος και αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Αθήνα. Την επόμενη χρονιά ήταν ένας από του οργανωτές συλλαλητηρίου στην Ομόνοια το οποίο κατήγγειλε τις ευθύνες των μεγάλων δυνάμεων της μοναρχίας για την ήττα κατά τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Γι’ αυτή του κίνηση συνελήφθη  και πέρασε από δίκη στην οποία καταδικάστηκε σε ένα χρόνο φυλάκιση. Όταν αποφυλακίστηκε επέστρεψε στην Κεφαλονιά και δραστηριοποιήθηκε για να δημιουργηθεί μια νέα πολιτική κίνηση, ενώ εξέδωσε την εφημερίδα “Ανάσταση”  που προκάλεσε σοβαρές αντιδράσεις στους αριστοκρατικούς κύκλους του νησιού με αποτέλεσμα να συλληφθεί ο συντάκτης της και να διακοπεί η κυκλοφορία της από το πρώτο κιόλας φύλλο. Έτσι ο Αντύπας πήγε στο Βουκουρέστι και συναντήθηκε με κάποιον θείο του τον οποίο έπεισε να αγοράσει μια μεγάλη έκταση γης στο Θεσσαλικό κάμπο. Εκεί αγωνίζεται για τα δικαιώματα των εξαθλιωμένων αγροτών της Θεσσαλίας. Οι ενέργειές του προκαλούν το μίσος των τσιφλικάδων, που προσπαθούν να τον εκμηδενίσουν. Επίσης,  λίγο αργότερα  πήγε σαν διευθυντής και άρχισε να επεξεργάζεται προτάσεις επί του αγροτικού ζητήματος και να τις διαδίδει. Μάλιστα γι’ αυτή τη δράση δέχτηκε πιέσεις  τόσο από την αστυνομία όσο και από την νομαρχία και τελικά συνελήφθη και καταδικάστηκε σε φυλάκιση με τη κατηγορία ότι επιτέθηκε στον τσιφλικά Σλήμαν ο οποίος οργάνωσε και τη δολοφονία του. Τη νύχτα της 8ης Μαρτίου 1907 δολοφονήθηκε στο χωριό Πυργετός της Ραψάνης στη Θεσσαλία. Η δολοφονία του οργανώθηκε από τους μεγαλοτσιφλικάδες της Θεσσαλίας που έβλεπαν τον Αντύπα να οργώνει το κάμπο και να μεταφέρει το επαναστατικό του μήνυμα στους Κολίγους. Εκτελεστικό όργανο των τσιφλικάδων ήταν ο Ιωάννης Κυριακός  έμπιστος επιστάτης του μεγαλοτσιφλικά Σλήμαν, ο οποίος  πυροβόλησε πισώπλατα με δίκαννο όπλο τον Αντύπα. Τα τελευταία λόγια  που είπε ο Αντύπας ξεψυχώντας στην αγκαλιά του ξαδέρφου του Παναγιώτη Σκιαδαρέση ήταν το σύνθημα της Γαλλικής επανάστασης: “ΙΣΟΤΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” .

Ο θάνατος του Καποδίστρια

Από το μαθητή του Γ4, Κωνσταντίνο Χατζημελετιάδη

Εικ. Η δολοφονία του Καποδίστρια

Ο συγκεντρωτισμός και οι καισαρικές τάσεις που επέδειξε ο Καποδίστριας παραμερίζοντας τις τοπικές αρχές και διορίζοντας σε θέσεις κλειδιά τα δύο αδέρφια του, Αυγουστίνο και Βιάρο Καποδίστρια, τον οδήγησαν σε σύγκρουση με τους κοτζαμπάσηδες και τους πλοιοκτήτες. Τότε η Γαλλία και η Αγγλία, θεωρώντας τον Καποδίστρια υποχείριο της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής, ενθάρρυναν τους αντιπολιτευόμενους να εξεγερθούν. Την 14η Ιουλίου 1831 οι Μιαούλης και Κριεζής με 200 Υδραίους στρατιώτες κατέλαβαν τον ναύσταθμο στον Πόρο, επειδή έμαθαν ότι ο στόλος ήταν έτοιμος να κινηθεί κατά της Ύδρας. Από την άλλη πλευρά ήδη από το προηγούμενο έτος (1830) είχε ξεσπάσει ανταρσία στη Μάνη υπό την ηγεσία του Τζανή Μαυρομιχάλη, αδελφού του Πετρόμπεη . Ο τελευταίος ετέθη σε περιορισμό στο Ναύπλιο, ζήτησε να πάει στη Μάνη για να την ησυχάσει, το αίτημά του δεν έγινε δεκτό, αποπειράθηκε να διαφύγει με αγγλικό πλοίο, συνελήφθη και φυλακίστηκε. Καθώς η οικογένεια των Μαυρομιχάληδων δεν μπόρεσε να δεχτεί αυτήν την απόφαση του Καποδίστρια, εφάρμοσαν το μανιάτικο έθιμο της βεντέτας. Το πρωί της 27ης Σεπτεμβρίου 1831 έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος πυροβόλησαν και μαχαίρωσαν θανάσιμα τον κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, καθώς πήγαινε να παρακολουθήσει την κυριακάτικη Θεία λειτουργία. 

Ένα σχόλιο...

Καθώς ο Καποδίστριας κατέφθασε στην Ελλάδα οι Έλληνες ήλπιζαν ότι στο πρόσωπο του θα έβρισκαν τον Μεσσία τους. Η δύσκολη θέση στην οποία βρίσκονταν, ήταν ένα κίνητρο για τον Καποδίστρια. Στόχος του ήταν να καταφέρει να τους οδηγήσει στην ανεξαρτησία αλλά και να τους αλλάξει τον τρόπο ζωής τους. Μεγαλωμένος στην Ρωσία αλλά και με πλούσια πολιτική καριέρα έδειχνε ο πιο ικανός να αναλάβει την Ελλάδα σε μία τόσο δύσκολη περίοδο…
Καθώς συγκέντρωσε όλη την εξουσία στα χέρια του, αλλά συγχρόνως κάνοντας προσεκτικές αλλά και έξυπνες πολιτικές κινήσεις, γνωρίζοντας πάντα τα όρια της χώρας, κατάφερε να δώσει κρατική υπόσταση στην Ελλάδα. Έχοντας ένα πλάνο στο μυαλό του, κατάφερε να δυναμώσει το στρατό (δημιούργησε την Σχολή των Ευελπίδων), ανέβασε ποιοτικά το εκπαιδευτικό σύστημα (δημιούργησε σχολεία) αλλά και εισήγαγε την καλλιέργεια της πατάτας…
Ο Καποδίστριας ως ένας μεγάλος αλλά και παράλληλα ιδιοφυής πολιτικός κατάφερε να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο της Ελλάδας, αλλά και να γίνει λατρευτός από τη μεγαλύτερη πλειοψηφία των πολιτών. Στην πολιτική του καριέρα όμως έκανε και λάθη, ένα από τα οποία του στέρησαν και την ζωή του. Έχοντας πάντα τον φόβο μήπως χαθεί από το πολιτικό προσκήνιο, αποφάσισε να φυλακίσει τον Π. Μαυρομιχάλη δίχως όμως να γνωρίζει τις συνέπειες. Οι οικογένεια του Μαυρομιχάλη έχοντας το εκδικητικό πνεύμα κάθε Έλληνα όταν αδικείται, δεν υπολόγισε τίποτα και δολοφόνησε το μεγαλύτερο κυβερνήτη της Ελλάδος μέχρι σήμερα…

Ο όρος "Βιομηχανική Επανάσταση"

Από το μαθητή του Γ1, Κόκκαλη Θανάση

Ο όρος "Βιομηχανική Επανάσταση" άρχισε να χρησιμοποιείται πολύ αργότερα από την περίοδο κατά την οποία αυτή εκδηλώθηκε. Πρωτοαναφέρθηκε σχεδόν στα μέσα του 19ου αι. και μάλιστα σαν ένα μέσο διάκρισης μεταξύ του γαλλικού ταξικού εμφύλιου πολέμου που ονομάστηκε Γαλλική Επανάσταση και των εντυπωσιακών οικονομικών και τεχνικών μεταβολών που συνέβαιναν την ίδια εποχή στη Μεγάλη Βρετανία. Ειδικότερα, ο όρος πέρασε σε ακαδημαϊκή χρήση αμέσως μετά τη δημοσίευση των σχετικών διαλέξεων του A. Toybee το 1884.

Πηγή: http://el.wikipedia.org

Ανοιχτή επιστολή προς το Βρετανικό Μουσείο

Από τη μαθήτρια του Γ4 Αθηνά Σχινά

Οι Καρυάτιδες στο νέο μουσείο της Ακρόπολης

Πηγή φωτ.: http://dide-v.thess.sch.gr/grpka/politistik/index.php?option=com_content&view=article&id=55:akropolis&catid=34:se2010&Itemid=29

Αξιότιμοι Κυρίες και Κύριοι,

                Με αφορμή την επίσκεψη του σχολείου μας στις 20 Ιανουαρίου 2012 στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης στην Αθήνα κι αφού όλοι οι μαθητές της Γ΄ τάξης του 3^ου Γυμνασίου Μεγάρων θαυμάσαμε την εξαιρετική ανάδειξη των αρχαίων ευρημάτων, αλλά και ταυτόχρονα εκπλαγήκαμε με την απουσία σημαντικών τμημάτων από τα αρχιτεκτονικά γλυπτά του ιερού βράχου, παίρνω το θάρρος να σας απευθύνω αυτή την επιστολή, εκπροσωπώντας το σχολείο μου.

                Είναι σε όλους γνωστή η ιστορία της κλοπής των μαρμάρων κατά τα τέλη του 19ου αιώνα από το λόρδο Elgin. Πολλοί κατά καιρούς έχουν προβάλει διάφορα επιχειρήματα για να πείσουν πως τα γλυπτά του Παρθενώνα πρέπει να παραμείνουν στο Βρετανικό Μουσείο όπου βρίσκονται. Το ηθικότερο ίσως θα ήταν -γεγονός ανέφικτο βέβαια- να μας απαντήσουν τα ίδια τα μάρμαρα για το πού θα ήθελαν να βρίσκονται. Αλλά τα μάρμαρα δεν έχουν φωνή. Έχουν όμως έκφραση, όταν κάποιος τα ατενίζει.

                Σε αυτήν ακριβώς την έκφραση των αγαλμάτων θα στηρίξω το πρώτο μου επιχείρημα. Τα μάρμαρα αυτά αποτελούν μέρος της Ελληνικής τέχνης και εκφράζουν μια εποχή αξιοζήλευτη για κάθε πολιτισμό, την εποχή της κλασικής Ελλάδας του χρυσού αιώνα του Περικλή. Εκφράζουν τα ιδανικά, τις αξίες με τις οποίες γαλουχήθηκαν οι άνθρωποι εκείνης της εποχής, αλλά και οι απόγονοί τους. Είναι δημιούργημα μιας δημοκρατικής πολιτείας, της ελεύθερης ψυχής του Έλληνα και αποτυπώνουν «τὸ εὔδαιμον» και «ἐλεύθερον» της κορωνίδας των αρχαίων Ελληνικών πόλεων, της Αθήνας.

                Είναι βέβαια γνωστό ότι κάθε πολιτισμός από το ζενίθ μπορεί να φτάσει στο ναδίρ. Εκεί είχε φτάσει, σε μηδενικό σημείο, ο ελληνισμός, όταν στις αρχές του 19^ου αι. τα γλυπτά του Παρθενώνα πέρασαν στην κατοχή του λόρδου Elgin. Όμως, η κατοχή αυτή δεν είναι νόμιμη^. είναι κλοπή, που συνιστά αδίκημα. Και κάθε αδίκημα τιμωρείται. Στην προκειμένη περίπτωση το αδίκημα έχει μείνει ατιμώρητο. Γι' αυτό, για να υπάρξει εξιλέωση πρέπει να επιστραφούν στην πατρίδα που τα γέννησε.

                Δεν υπάρχει, βέβαια, καμία αντίρρηση ότι την εποχή που εκλάπησαν οι Τούρκοι τα κακοποιούσαν. Έτσι, στον τόπο σας με τις δικές σας φροντίδες διασώθηκαν. Όμως ένα αρχαίο μνημείο πρέπει να βρίσκεται στον τόπο που το δημιούργησε, γιατί οπουδήποτε αλλού φαίνεται σαν ξένο. Μπορεί να στολίζει ένα πανέμορφο μουσείο, όπως το Βρετανικό, αλλά δε δένει με το περιβάλλον του. Και είναι αλήθεια πως η Ακρόπολη είναι πιο φτωχή χωρίς αυτά.

                Κατά καιρούς έχει προβληθεί ως επιχείρημα της μη επιστροφής των μαρμάρων το γεγονός ότι οι Έλληνες δεν τα προστάτευσαν, αλλά και δεν θα τα προστατεύσουν, όπως πρέπει. Αυτό, όμως, δεν ευσταθεί τουλάχιστον για την εποχή μας, αφού γίνονται συστηματικές εργασίες καθαρισμού και συντήρησης των αγαλμάτων και των μνημείων που έχουν απομείνει στην Ακρόπολη. Η Ελλάδα διαθέτει τα πλέον σύγχρονα τεχνολογικά μέσα, αλλά και τη διάθεση να προστατεύσει αυτά τα μνημεία της, που αποτελούν δείγμα της καλλιτεχνικής δημιουργίας μιας ένδοξης εποχής.

                Οπωσδήποτε, αγαπητοί κύριοι, είναι απαραίτητο ο Ελληνικός λαός να εκφράσει τις ευχαριστίες του σε εσάς που τόσα χρόνια διαφυλάξατε αυτόν τον πολύτιμο θησαυρό του ελληνικού πολιτισμού^. δεν είναι όμως δίκαιο και ηθικό να παραμείνουν σε μια ξένη χώρα περισσότερο χρονικό διάστημα, έστω κι αν αυτή η χώρα είναι φιλική.

                Τέλος, αγαπητοί κύριοι, πρέπει να αντιληφθείτε ότι «δεν ζει χωρίς πατρίδα η ανθρώπινη ψυχή». Και αυτά τα αγάλματα αποτελούν μέρος της ελληνικής ψυχής. Χρειάζεται, λοιπόν, να τα επιστρέψετε στο χώρο που γεννήθηκαν, γιατί έτσι θα κάνετε πραγματικότητα τη ρήση του Μένανδρου «ὡς χαρίεν ἄνθρωπος, ὅταν ἄνθρωπος ᾖ», δηλαδή πόσο χαριτωμένος είναι ο άνθρωπος όταν είναι άνθρωπος.

                                      

             Με τιμή

                Εκ μέρους των μαθητών της Γ΄ τάξης του 3ου Γυμνασίου Μεγάρων

Αθηνά Σχινά

Βαστίλη

Από τους μαθητές του Γ2 Κορκολή Γιάννη και Κουβά Γιάννη.

3D αναπαράσταση του κάστρου της Βαστίλης

Η Βαστίλη,  που αποτέλεσε χώρο φυλάκισης και βασανιστηρίων , ήταν ένα οικοδόμημα του  14^ου αιώνα και συγκεκριμένα του 1370.  Αποτελούνταν από 8 πύργους και είχε χρησιμοποιηθεί ως αποθήκη μπαρουτιού και όπλων. Εκεί φυλακίστηκαν κατά τη διάρκεια των αιώνων  πολλά σημαντικά πρόσωπα, όπως ο  Ιταλός περιηγητής, τυχοδιώκτης και μασόνος  Αλεσάντρο Καλιόστρο,  ο Γάλλος συγγραφέας και φιλόσοφος  Ντονασιέν Αλφόνς Φρανσουά Κόμης ντε Σαντ και ο συγγραφέας και εκφραστής του πνεύματος  του Διαφωτισμού, ο Βολταίρος.

Σκίτσο της Βαστίλης. Πηγή εικ.: http://vivian-folkenflik.org/translation.htm

Κατά τις παραμονές της γαλλικής επανάστασης, όταν οι  κινήσεις του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΣΤ΄  για μυστική  συγκρότηση στρατού με σκοπό τη διάλυση της εθνοσυνέλευσης,  μαθεύτηκαν από το λαό και συγκεγκριμένα την τρίτη τάξη, περίπου 7000 οργισμένοι πολίτες οπλίστηκαν και εξαπέλυσαν επίθεση καταλαμβάνοντας τη Βαστίλη. Το ημερολόγιο τότε έδειχνε 14 Ιουλίου 1789. Αυτή η ημερομηνία αποτελεί σήμερα εθνική γιορτή για τους Γάλλους. Απολογισμός της κατάληψης της Βαστίλης ήταν 100 νεκροί συμπεριλαμβανομένου του Μπερνάρντ-Ρεναί Ζορντάν ντε Λονέ,  επικεφαλής της φυλακής. 

Το φρούριο της Βαστίλης. Πηγή εικ.: http://educandus.forumotion.com/t459-topic
Σήμερα στην περιοχή  όπου βρισκόταν κάποτε το φρούριο είναι σήμερα η πλατεία Βαστίλης, όπου υπάρχει και η ομώνυμη Όπερα. Η τάφρος πίσω από τη φυλακή προς νότο έχει μετατραπεί σε λιμανάκι για μικρά σκάφη, και προς βορρά σε καλυμμένο κανάλι.    

Η κατάληψη της Βαστίλης. Πηγή εικ.: http://educandus.forumotion.com/t459-topic

Βιβλιογραφία
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BB%CE%B7
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%95%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7
http://sketchup.google.com/intl/en/index.html