Η παρουσία του Ελ. βενιζέλου στην πολιτική ζωή της Ελλάδας και το αναμορφωτικό του έργο

του Γιώργου Παπανικόλα (Γ3)
 

 

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος γεννήθηκε στο χωριό Μουρνιές, κοντά στα Χανιά της Κρήτης, που κατείχαν τότε οι Τούρκοι. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και αργότερα εκλέχτηκε βουλευτής της Κρητικής Βουλής. Στην Ελλάδα ήρθε μετά από πρόσκληση του Στρατιωτικού Συνδέσμου το 1909.

Η παρουσία του Βενιζέλου στην ελληνική πολιτική ζωή σήμανε την αρχή του μεγάλου δημιουργικού του έργου που οδήγησε τελικά στη συγκρότηση ισχυρού στρατού και στους δύο νικηφόρους Βαλκανικούς πολέμους, με τους οποίους η πατρίδα μας διπλασιάστηκε.

Παράλληλα με την ικανοποίηση των εθνικών μας διεκδικήσεων ο Ελευθέριος Βενιζέλος στράφηκε και στην εσωτερική αναδιοργάνωση της χώρας. Χάρη σ'  αυτόν η Ελλάδα απέκτησε εργατική νομοθεσία, μπήκαν οι βάσεις για μια υγιή παιδεία, έγιναν μεγάλα έργα και αναδιοργανώθηκε η κρατική μηχανή.

Το αναμορφωτικό του έργο το διέκοψε η περίοδος του Εθνικού Διχασμού και η εκλογική του ήττα πριν τη Μικρασιατική καταστροφή, το 1922. Μετά την επιστροφή στον ομαλό πολιτικό βίο και με την εκλογική νίκη του Βενιζέλου, η μεγάλη προσπάθεια για την ανανέωση των κρατικών μας θεσμών συνεχίστηκε με ιδιαίτερη φροντίδα. Χαρακτηριστική είναι και η ίδρυση του Εθνικού Θεάτρου.

Ωστόσο, η πολιτική του μοίρα συνδέθηκε με την πτώχευση της Ελλάδας που έγινε επίσημα το Μάιο του 1932 με την κήρυξη της παύση πληρωμών από την κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου.

Ο Βενιζέλος δεν υπήρξε μόνο αναμορφωτής.Υπήρξε και εξαίρετος διπλωμάτης. Στη διπλωματική ιδιοφυΐα του οφείλεται η επιτυχία της Συνθήκης των Σεβρών (1920). Αξιομνημόνευτη είναι και η στάση του στη Βουλή κατά τη συζήτηση του γλωσσικού ζητήματος με την αγόρευσή του υπέρ της δημοτικής γλώσσας.