B' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ:  ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

του Σπύρου Γκριμόπουλου (Γ1)

 

Ο Β΄ παγκόσμιος πόλεμος διήρκεσε από το 1939-1945 και θεωρείται ο πιο αιματηρός πόλεμος που έχει καταγραφεί στην ιστορία της ανθρωπότητας. Σε αυτόν τον πόλεμο συμμετείχαν οι πιο ισχυρές χώρες του κόσμου.

Την 1η Σεπτεμβρίου του 1939 τα γερμανικά στρατεύματα πέρασαν τα πολωνικά σύνορα, ενώ στις 3 Σεπτεμβρίου η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, η Νέα Ζηλανδία, η Αυστραλία και η Ινδία κήρυξαν πόλεμο κατά της Γερμανίας. Τις χώρες αυτές ακολούθησαν η Νότια Αφρική και ο Καναδάς που κήρυξαν πόλεμο εναντίον της Γερμανίας στις 9 και 10 Σεπτεμβρίου αντίστοιχα.

Η Ιταλία είχε κηρυχθεί μη εμπόλεμη, καθώς είχε δηλώσει στη Γερμανία από τις 15 Αυγούστου ότι θα ήταν σε θέση να συμμετέχει μόνο μετά το 1942. Το φθινόπωρο του 1940 ο Χίτλερ εξανάγκασε τη Ρουμανία και την Ουγγαρία να προχωρήσουν στον Άξονα για να θέσει στη διάθεσή του τις πετρελαιοπηγές της Ρουμανίας. Αυτή η κίνηση εξόργισε το Μουσολίνι ο οποίος θεωρούσε τα Βαλκάνια ζώνη ιταλικής επιρροής. Ο ιταλός δικτάτορας αποφάσισε να επιτεθεί εναντίον της Ελλάδας, παρά την αντίθετη γνώμη του αρχηγού του ιταλικού γενικού επιτελείου, στρατάρχη Μπαντόλιο, και χωρίς να δώσει ιδιαίτερη σημασία στις αποθαρρυντικές εκθέσεις της ιταλικής κατασκοπίας. Tα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου του 1940 ο ιταλός πρεσβευτής στην Αθήνα επέδωσε το τελεσίγραφο που ζητούσε την άδεια από την Αθήνα  για ελεύθερη διέλευση των  Ιταλικών στρατευμάτων προς την Αίγυπτο, ενώ την  ίδια στιγμή τα εν λόγω στρατεύματα  περνούσαν τα σύνορα της Αλβανίας, αδιαφορώντας για τη θέση της Ελλάδος. Την ίδια μέρα ο Χίτλερ συναντήθηκε με τον Μουσολίνι στη Φλωρεντία, τον ενημέρωσε για την επίθεση και τον διαβεβαίωσε πως η κατάληψη της Ελλάδας και των νησιών του Αιγαίου θα είναι παιχνίδι σε περίπτωση που οι Έλληνες αντισταθούν. Ο Μουσολίνι ονειρευόταν μια εύκολη και θριαμβευτική πορεία προς την Αθήνα. Ωστόσο, η επιλεκτική μεραρχία αλπινιστών Γιούλια, αφού εισχώρησε αιφνιδιαστικά με τα άρματά της συνετρίβη στη μάχη του Μετσόβου και υποχώρησε άτακτα. Στις 22 Σεπτεμβρίου, ο ελληνικός στρατός κατέλαβε την Κορυτσά την οποία υπερασπίζονταν 6 ιταλικές μεραρχίες με 72.000 άνδρες. Ακολούθησαν η κατάληψη του Αργυρόκαστρου που αποτελούσε την βάση της ιταλικής στρατιάς, καθώς και του λιμανιού των Αγίων Σαράντα το οποίο είχε μετονομάσει ο Μουσολίνι σε Πόρτο Έντα. Η ιταλική αντεπίθεση που σημειώθηκε την επόμενη άνοιξη δεν βελτίωσε την ιταλική θέση, αλλά ανέκοψε την ελληνική προέλαση.