Η Μικρασιατική Καταστροφή της Ελισσάβετ Περαματζή (Γ3)   Μικρασιάτες έλληνες περιμένουν στο λιμάνι της Σμύρνης κάποιοι πλοίο, για να σωθούν

Αύγουστος και Σεπτέμβριος  του 1922, η καταστροφή της Σμύρνης από τους Τούρκους. Ημέρα λύπης για πολλούς ανθρώπους. Άνθρωποι οι οποίοι έχασαν τα σπίτια τους, την περιουσία τους, άνθρωποι οι οποίοι έχασαν την πατρίδα τους, τις οικογένειές τους, αλλά πάνω από όλα άνθρωποι, οι οποίοι έχασαν την  ίδια τους τη ζωή.

Η ολοκληρωτική κατάρρευση  του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία και ύστερα η εισβολή των Τούρκων στην πόλη μαζί με το Μουσταφά Κεμάλ ήταν η επισφράγιση αυτής της καταστροφής.

Ο Διοικητής του Α΄ Σώματος Στρατού, Νικόλαος Τρικούπης, ήταν υπεύθυνος για την κατάρρευση του μετώπου. Ο ίδιος συνελήφθη και επέστρεψε στην Ελλάδα κατά την ανταλλαγή αιχμαλώτων το 1923, οπότε και αποστρατεύθηκε, χωρίς ποτέ να κληθεί σε απολογία.

Μετά την κατάρρευση του μετώπου, κάθε μέρα 30.000 άτομα κατέφθαναν στην Σμύρνη. Τα τρένα δούλευαν αδιάκοπα κάνοντας αμέτρητα δρομολόγια καθημερινά. Υπήρχε φοβερή αναστάτωση, ανησυχία και ένταση. Καταγεγραμμένη έχει μείνει η απάντηση του Έλληνα Υπάτου Αρμοστή Αριστείδη Στεργιάδη  στον πρώην Νομάρχη Λέσβου και Διοικητή Χίου Γεώργιο Παπανδρέου ο οποίος δήλωσε: «Καλύτερα να μείνουν εδώ, να τους σφάξει ο Κεμάλ, γιατί αν πάνε στην Αθήνα θα ανατρέψουν τα πάντα».

Ο εμπρησμός της Σμύρνης

 



Στις 31 Αυγούστου ξέσπασε η φωτιά την οποία είχαν βάλει οι Τούρκοι. Η φωτιά εκδηλώθηκε στην Αρμενική συνοικία. Οι Τούρκοι είχαν με το μέρος τους τον άνεμο, που έπνεε αντίθετα από την τουρκική συνοικία, και με την βενζίνη που ράντιζαν τα σπίτια είχαν κάψει τα πάντα. Οι μόνες συνοικίες που δεν πειράχτηκαν καθόλου ήταν η μουσουλμανική και η εβραϊκή.  Κάτι το οποίο είμαι σίγουρη πως θα σας συγκλονίσει είναι πως οι Τούρκοι ανατίναξαν την εκκλησία του Αγ. Νικολάου στην οποία είχαν καταφύγει γυναικόπαιδα μόνο και μόνο για να σωθούν. Δεν αποτελούσαν καμία απειλή για τον τουρκικό στρατό, ήταν απλά άμαχα παιδιά και άμαχες γυναίκες, όμως κατά την δική τους κρίση έπρεπε να πεθάνουν.

Το τελευταίο ελληνικό στρατιωτικό τμήμα αναχωρεί στις 3 Σεπτεμβρίου. Την επόμενη μέρα αναχωρούν και οι ελληνικές Αρχές της Σμύρνης. Η Σμύρνη πια δεν έχει καμία ελπίδα. Η αντίστροφη μέτρηση έχει ξεκινήσει. Μέσα σε αυτή τη ζοφερή κατάσταση, η περήφανοι Μικρασιάτες υποχρεώθηκαν να φύγουν από τον τόπο τους (δηλαδή την Μικρά Ασία) και να ξεκινήσουν μία νέα ζωή σε ένα νέο τόπο (στην Ελλάδα) η οποία ήταν ξένη γι’ αυτούς.

Πηγή: http://el.wikipedia.org/, λήμμα Καταστροφή της Σμύρνης