Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα
των Αννέτας Παντέλα και Ιωάννας Μπεναρδή (Γ3)
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1776. H καταγωγή
της ήταν από την Ύδρα. Ο πατέρας της, ο ξακουστός πλοίαρχος Σταυριανός
Πινότσης, πέθανε στα δεσμευτήρια της Πύλης, όπου ήταν κρατούμενος για τις ενέργειές
του στα Ορλοφικά. Η μητέρα της ξαναπαντρεύτηκε τον Σπετσιώτη πρόκριτο Δημήτριο Λαζάρου-Ορλόφ.
Από τα παιδικά της χρόνια, εγκαταστάθηκε
στις Σπέτσες μαζί με την μητέρα της.
Παντρεύτηκε τον πλοίαρχο Δημήτρη Γιαννούζα,(σε
ηλικία 17 ετών) που απέκτησαν μαζί τρία
παιδιά. Λίγο αργότερα έμεινε χήρα, ο άντρας της σκοτώθηκε σε μάχη με Αλγερινούς πειρατές. Έπειτα, παντρεύτηκε
τον πλούσιο Σπετσιώτη πλοιοκτήτη, Δημήτριο Μπουμπούλη,(σε ηλικία 30 ετών) και
απέκτησε μαζί του τέσσερα παιδιά. Σκοτώθηκε
και αυτός επίσης, σε μάχη με πειρατές. Σε ηλικία 40 ετών, έμεινε για δεύτερη
φορά χήρα με την ευθύνη να φροντίζει εφτά παιδιά και με μια τεράστια περιουσία,
την οποία είχε κληρονομήσει από τον δεύτερο σύζυγο της. Σε αυτό το σημείο
αξίζει να προσθέσουμε, τη γενναία και τολμηρή πορεία που ακολούθησε, για να μπορέσει
να κρατήσει, να διαχειριστεί με ευστροφία και να αυξήσει την μεγάλη της
περιουσία της. Συχνά γευόταν τη ζήλεια των συμπατριωτών της και της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας. Η Υψηλή Πύλη ήθελε να της κατασχέσει την περιουσία της επειδή, ο
δεύτερος άντρας της είχε βοηθήσει το ρωσικό στόλο, στον πόλεμο με τους Τούρκους.
Τότε, η Μπουμπουλίνα πήγε μόνη της στην Κωνσταντινούπολη με το πλοίο της
«Κανάκης», όπου ζήτησε την προστασία του Ρώσου φιλέλληνα, πρεσβευτή Στρογκάνοφ,
επικαλούμενη τις υπηρεσίες του συζύγου της στο Ρωσικό στόλο. Τα πλοία της είχαν
Ρωσική σημαία σύμφωνα με την συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή. Ο Στρογκάνοφ για
να τη σώσει από την σύλληψη των Τούρκων, την έστειλε στην Κριμαία της Νότιας
Ρωσίας. Πριν φύγει για τη Ρωσία, η Μπουμπουλίνα συνάντησε τη μητέρα του
Σουλτάνου, την Βαλιντέ Σουλτάνα. Η Βαλιντέ Σουλτάνα την συμπάθησε και θέλοντας
να την βοηθήσει, έπεισε το γιο της να υπογράψει ένα ειδικό έγγραφο, με το οποίο
κανείς δεν θα είχε το δικαίωμα να στερήσει την περιουσία και την ελευθερία της
Μπουμπουλίνας.
Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες προφορικές
μαρτυρίες, το 1819, στην Κωνσταντινούπολη μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Παρά την
αρχή που ίσχυε για τον αποκλεισμό των γυναικών από την μύηση, η Μπουμπουλίνα
χάρη στις ικανότητές της κατάφερε να επιβληθεί ανάμεσα στους άντρες της εποχής,
να συμμετάσχει σε πολλά συμβούλια και να έχει ισότιμη γνώμη. Συμμετείχε ενεργά
στην Επανάσταση και παράλληλα διέθεσε αφειδώλευτα χρήματα, πολεμοφόδια και
πλοία. Κατάφερε να αυξήσει τα πλοία της και κατασκεύασε το μεγαλύτερο,
ελληνικό, πολεμικό πλοίο της Ελληνικής Επανάστασης. Το πλοίο αυτό, είχε 18
κανόνια, μήκος 48 πήχες και το όνομά του ήταν «Αγαμέμνονας». Τα όνομα αυτό,
επέλεξε να του το δώσει από την μυθολογία, γιατί ο ξακουστός Αγαμέμνονας ήταν
αυτός που οδήγησε τους Έλληνες στον πόλεμο με τους Τρώες και νίκησαν.
Όταν οι Τούρκοι έμαθαν για την
κατασκευή της ναυαρχίδας, το κατήγγειλαν στην Υψηλή Πύλη, αλλά η Μπουμπουλίνα
δωροδόκησε τον Τούρκο επιθεωρητή και έτσι ολοκληρώθηκε η κατασκευή της.
Όταν κηρύχτηκε η επανάσταση στις
Σπέτσες, η Μπουμπουλίνα έσπευσε να βοηθήσει στον αποκλεισμό του Ναυπλίου με το
πλοίο της «Αγαμέμνονα», με κυβερνήτη του τον γιο της Γιαννάκη Γιαννούζα.
Συγκρότησε το δικό της στρατό και συμμετείχε στην πολιορκία, αλλά η πολιορκία
αυτή οδήγησε σε μεγάλη αποτυχία. Στη δεύτερη πολιορκία, σκοτώθηκε ο γιος της
Γιαννάκης (από τον πρώτο της γάμο) σε συμπλοκή με τα στρατεύματα του Κεχαγιά-Μπέη,
έξω από το Άργος. Η Μπουμπουλίνα συνέβαλε σημαντικά στον ανεφοδιασμό του
Άργους, στον αποκλεισμό της Μονεμβασιάς και στην πολιορκία της Τρίπολης. Με
αυτό τον τρόπο, τα δυο πρώτα χρόνια ξόδεψε όλη της την περιουσία.
Επίσης, η Μπουμπουλίνα έλαβε
μέρος και στην πολιορκία του Ναυπλίου. Μετά την απελευθέρωσή του, εγκαταστάθηκε
εκεί, σε οίκημα που της παραχώρησε η Κυβέρνηση. Το Σεπτέμβριο του 1821 βρέθηκε
στο στρατόπεδο του Κολοκοτρώνη, στην Τρίπολη και μπήκε από τους πρώτους στην
πόλη. Το 1824 ο Πάνος Κολοκοτρώνης δολοφονείται και ο Κολοκοτρώνης φυλακίζεται
μαζί με τους υπόλοιπους οπλαρχηγούς, στο μοναστήρι της Ύδρας ‘Προφήτη Ηλία’. Η
Μπουμπουλίνα αντέδρασε και ζήτησε να αποφυλακιστούν. Τότε η κυβέρνηση την έκρινε
επικίνδυνη και την συνέλαβε δυο φορές. Τελικά, η Μπουμπουλίνα εξορίστηκε στις
Σπέτσες χάνοντας τη γη που της είχε παραχωρήσει το κράτος στο Ναύπλιο.
Ξαναγύρισε στις Σπέτσες πικραμένη, δυσαρεστημένη, λυπημένη και έχοντας ξοδέψει
όλη τη περιουσία της για τον αγώνα.
Η Σπετσιώτισσα κυρά ξέφυγε από
τα γυναικεία πρότυπα της εποχής. Με την πληθωρική και εντυπωσιακή της εμφάνιση
είχε αποκτήσει μεγάλη φήμη στο εξωτερικό εκείνη την εποχή. Στο εξωτερικό όλοι
διηγούνταν τη ζωή της ενώ, η ενδυμασία της είχε γίνει μόδα. Φορούσε μακριές
φούστες και από πάνω το περίφημο μπολερό της σφιχτοδεμένο στη μέση όπου είχε
περασμένα τα πιστόλια της.
Το 1825 σκοτώθηκε άδοξα στις
Σπέτσες κατά τη διάρκεια μιας ενδοοικογενειακής διαφοράς μεταξύ του γιου της
Γεωργίου Γιαννούζα και του ετεροθαλούς αδελφού της Λαζάρ Ορλόφ. Άλλη εκδοχή είναι ότι ο μικρός
της γιος ο Γεώργιος Γιαννούζας ερωτεύτηκε μια κοπέλα την Ευγενία Κούτση. Η
Ευγενία Κούτση είναι κόρη μιας πολύ πλούσιας οικογένειας και ήταν λογοδοσμένη
με κάποιον άλλο πλουσιότερο Σπετσιώτη. Οι δυο νέοι κλέφτηκαν και πήγαν στο
σπίτι του πρώτου άντρα της Μπουμπουλίνας. Το έμαθε αυτό η Μπουμπουλίνα και πήγε
να δει τι ακριβώς συμβαίνει αλλά λίγο αργότερα έφθασαν και οι Κουτσαίοι πολύ αγριεμένοι με την απαγωγή της κοπέλας
που την θεώρησαν προσβολή και ήταν ενάντια στα έθιμα της εποχής. Αυτοί δεν ήθελαν
το γάμο αυτό γιατί η Μπουμπουλίνα δεν είχε πια όλη της την περιουσία επειδή,
την είχε διαθέσει εξολοκλήρου στην Ελληνική Επανάσταση. Κατά τη διάρκεια της λογομαχίας κάποιος την
πυροβόλησε και καθώς ήταν σκοτάδι πέτυχε την Μπουμπουλίνα στο μέτωπο και την
άφησε νεκρή. Οι Ρώσοι μετά το θάνατό της, της έδωσαν τον χαρακτηριστικό και
σεβάσμιο τίτλο της «ναυάρχου», έναν τίτλο παγκοσμίως δύσκολα κερδισμένος
ιδιαίτερα για γυναικεία μορφή.
Η Καπετάνισσα του Εικοσιένα
(1821) που χάρη στο δυναμικό, τολμηρό και ασυμβίβαστο χαρακτήρα της ,τη
γενναιότητά της και τη φιλοπατρία της αναδείχθηκε στις μεγαλύτερες μορφές του
Αγώνα. Το όνομά της έχει ταυτιστεί στη συνείδηση του λαού με την Ελληνίδα ηρωίδα
και για αυτό η ζωή της έχει εμπνεύσει όχι
μόνο τη λογοτεχνία και τις εικαστικές τέχνες αλλά τις συμπατριώτισσες μας σε
δύσκολες εθνικές περιόδους όπως: η Κατοχή και η Εθνική Αντίσταση.
Πηγές:
Εγκυκλοπαίδεια:
ΔΟΜΗ και ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου