ΟΙ  ΣΟΥΦΡΑΖΕΤΕΣ

Από τη μαθήτρια του Γ3, Αγγελική Πομώνη

Από τα τέλη του 19^ου αιώνα και  κυρίως στις αρχές του 20^ου ένα δυναμικό κίνημα διεκδίκησης της γυναικείας ψήφου αναπτύσσεται αρχικά στην Αγγλία και στις ΗΠΑ και εξαπλώνεται σε όλη την Ευρώπη. Οι γυναίκες που διεκδικούν το δικαίωμα να εκλέγουν και να εκλέγονται ονομάζονται «ΣΟΥΦΡΑΖΕΤΕΣ»  από την αγγλική λέξη «suffrage» που σημαίνει ψήφος.

4/3/1912: Σουφραζέτες πραγματοποιούν πορεία στους δρόμους του Λονδίνου και σπάνε κάθε παράθυρο που βρίσκουν στο διάβα τους επειδή η Αγγλική Κυβέρνηση δεν τους χορηγεί δικαίωμα ψήφου (Πηγή εικ. http://Portal.environment.gr)

 

Οι σουφραζέτες αργότερα μετονομάστηκαν σε φεμινίστριες.

Στην Ελλάδα η πρώτη φωνή για τη γυναικεία ψήφο ήρθε από την πρώτη Ελληνίδα δημοσιογράφο την  Καλλιρρόη Παρρέν Σιγανού  η οποία εξέδιδε από τον Μάρτιο του 1887 για τριάντα χρόνια  την « Εφημερίδα των Κυριών». Η εφημερίδα αυτή ήταν η πρώτη στην οποία έγραφαν μόνο γυναίκες.
 Οι Ελληνίδες σουφραζέτες πάλεψαν πολύ για να διεκδικήσουν τη ψήφο και ήρθαν αντιμέτωπες με περιπαικτικά και υβριστικά σχόλια των ανδρών όπως «Αι γυναίκαι είναι πετεινόμυαλαι και ελαφραί. Δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθώμεν»!

Καλλιρρόη Παρρέν Σιγανού

Πηγή εικ. http://agonigrammi.wordpress.com                                     

Οι πρώτες Ελληνίδες ψηφίζουν

Πηγή εικ. http://agonigrammi.wordpress.com 

Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω απόσπασμα που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα « Νέα Ημέρα » της 20^ης Μαρτίου 1928.

«Ορισμένα τινά Ελληνικά θήλεα ζητούν να δοθή ψήφος εις τας γυναίκας. Σχετικώς  με το ίδιον τούτο θέμα διαπρεπέστατος επιστήμων είχεν άλλοτε αναπτύξει από του βήματος της Βουλής το επιστημονικώς πασίγνωστον, άλλως τε, γεγονός ότι παν θήλυ διατελεί εις ανισόρροπον και έξαλλον πνευματικήν κατάστασιν ωρισμένας ημέρας εκάστου μηνός. Νεώτεραι και ακριβέστεραι έρευναι καταδείκνυσιν ότι ου μόνον ωρισμένας ημέρας, αλλά δι΄ όλου του μηνός τελούσιν άπαντα τα θήλεα εις πνευματικήν και συναισθηματικήν ανισορροπίαν, τινά δε μετρίαν, τα πλείστα δε σφοδροτάτην και ακατάσχετον, άτε και παντοιοτρόπως εκδηλουμένων και κλιμακουμένων συν τω χρόνω. Επειδή εν τούτοις αι ημέραι αύται, δεν συμπίπτουν ως προς όλα τα θήλεα, είναι αδύνατον να ευρεθεί ημέρα πνευματικής ισορροπίας και ψυχικής γαλήνης όλων των θηλέων, ώστε την ευτυχήν εκείνην ημέρα να ορίζονται αι εκάστοτε εκλογαί. Η γυναικεία συνεπώς ψήφος είναι πράγμα επικίνδυνον, άρα αποκρουστέον».

Το δικαίωμα να εκλέγουν και να εκλέγονται αναγνωρίσθηκε τελικά στις Ελληνίδες το 1952 και στις εκλογές του 1953 εκλέγεται η πρώτη Ελληνίδα βουλευτής, η Ελένη Σκούρα, ενώ το 1956 η Λίνα Τσαλδάρη γίνεται η πρώτη Ελληνίδα υπουργός.

Πηγή: www.google.gr

   

Η Μικρασιατική Καταστροφή της Ελισσάβετ Περαματζή (Γ3)   Μικρασιάτες έλληνες περιμένουν στο λιμάνι της Σμύρνης κάποιοι πλοίο, για να σωθούν

Αύγουστος και Σεπτέμβριος  του 1922, η καταστροφή της Σμύρνης από τους Τούρκους. Ημέρα λύπης για πολλούς ανθρώπους. Άνθρωποι οι οποίοι έχασαν τα σπίτια τους, την περιουσία τους, άνθρωποι οι οποίοι έχασαν την πατρίδα τους, τις οικογένειές τους, αλλά πάνω από όλα άνθρωποι, οι οποίοι έχασαν την  ίδια τους τη ζωή.

Η ολοκληρωτική κατάρρευση  του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία και ύστερα η εισβολή των Τούρκων στην πόλη μαζί με το Μουσταφά Κεμάλ ήταν η επισφράγιση αυτής της καταστροφής.

Ο Διοικητής του Α΄ Σώματος Στρατού, Νικόλαος Τρικούπης, ήταν υπεύθυνος για την κατάρρευση του μετώπου. Ο ίδιος συνελήφθη και επέστρεψε στην Ελλάδα κατά την ανταλλαγή αιχμαλώτων το 1923, οπότε και αποστρατεύθηκε, χωρίς ποτέ να κληθεί σε απολογία.

Μετά την κατάρρευση του μετώπου, κάθε μέρα 30.000 άτομα κατέφθαναν στην Σμύρνη. Τα τρένα δούλευαν αδιάκοπα κάνοντας αμέτρητα δρομολόγια καθημερινά. Υπήρχε φοβερή αναστάτωση, ανησυχία και ένταση. Καταγεγραμμένη έχει μείνει η απάντηση του Έλληνα Υπάτου Αρμοστή Αριστείδη Στεργιάδη  στον πρώην Νομάρχη Λέσβου και Διοικητή Χίου Γεώργιο Παπανδρέου ο οποίος δήλωσε: «Καλύτερα να μείνουν εδώ, να τους σφάξει ο Κεμάλ, γιατί αν πάνε στην Αθήνα θα ανατρέψουν τα πάντα».

Ο εμπρησμός της Σμύρνης

 



Στις 31 Αυγούστου ξέσπασε η φωτιά την οποία είχαν βάλει οι Τούρκοι. Η φωτιά εκδηλώθηκε στην Αρμενική συνοικία. Οι Τούρκοι είχαν με το μέρος τους τον άνεμο, που έπνεε αντίθετα από την τουρκική συνοικία, και με την βενζίνη που ράντιζαν τα σπίτια είχαν κάψει τα πάντα. Οι μόνες συνοικίες που δεν πειράχτηκαν καθόλου ήταν η μουσουλμανική και η εβραϊκή.  Κάτι το οποίο είμαι σίγουρη πως θα σας συγκλονίσει είναι πως οι Τούρκοι ανατίναξαν την εκκλησία του Αγ. Νικολάου στην οποία είχαν καταφύγει γυναικόπαιδα μόνο και μόνο για να σωθούν. Δεν αποτελούσαν καμία απειλή για τον τουρκικό στρατό, ήταν απλά άμαχα παιδιά και άμαχες γυναίκες, όμως κατά την δική τους κρίση έπρεπε να πεθάνουν.

Το τελευταίο ελληνικό στρατιωτικό τμήμα αναχωρεί στις 3 Σεπτεμβρίου. Την επόμενη μέρα αναχωρούν και οι ελληνικές Αρχές της Σμύρνης. Η Σμύρνη πια δεν έχει καμία ελπίδα. Η αντίστροφη μέτρηση έχει ξεκινήσει. Μέσα σε αυτή τη ζοφερή κατάσταση, η περήφανοι Μικρασιάτες υποχρεώθηκαν να φύγουν από τον τόπο τους (δηλαδή την Μικρά Ασία) και να ξεκινήσουν μία νέα ζωή σε ένα νέο τόπο (στην Ελλάδα) η οποία ήταν ξένη γι’ αυτούς.

Πηγή: http://el.wikipedia.org/, λήμμα Καταστροφή της Σμύρνης