Ο θάνατος του Καποδίστρια

Από το μαθητή του Γ4, Κωνσταντίνο Χατζημελετιάδη

Εικ. Η δολοφονία του Καποδίστρια

Ο συγκεντρωτισμός και οι καισαρικές τάσεις που επέδειξε ο Καποδίστριας παραμερίζοντας τις τοπικές αρχές και διορίζοντας σε θέσεις κλειδιά τα δύο αδέρφια του, Αυγουστίνο και Βιάρο Καποδίστρια, τον οδήγησαν σε σύγκρουση με τους κοτζαμπάσηδες και τους πλοιοκτήτες. Τότε η Γαλλία και η Αγγλία, θεωρώντας τον Καποδίστρια υποχείριο της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής, ενθάρρυναν τους αντιπολιτευόμενους να εξεγερθούν. Την 14η Ιουλίου 1831 οι Μιαούλης και Κριεζής με 200 Υδραίους στρατιώτες κατέλαβαν τον ναύσταθμο στον Πόρο, επειδή έμαθαν ότι ο στόλος ήταν έτοιμος να κινηθεί κατά της Ύδρας. Από την άλλη πλευρά ήδη από το προηγούμενο έτος (1830) είχε ξεσπάσει ανταρσία στη Μάνη υπό την ηγεσία του Τζανή Μαυρομιχάλη, αδελφού του Πετρόμπεη . Ο τελευταίος ετέθη σε περιορισμό στο Ναύπλιο, ζήτησε να πάει στη Μάνη για να την ησυχάσει, το αίτημά του δεν έγινε δεκτό, αποπειράθηκε να διαφύγει με αγγλικό πλοίο, συνελήφθη και φυλακίστηκε. Καθώς η οικογένεια των Μαυρομιχάληδων δεν μπόρεσε να δεχτεί αυτήν την απόφαση του Καποδίστρια, εφάρμοσαν το μανιάτικο έθιμο της βεντέτας. Το πρωί της 27ης Σεπτεμβρίου 1831 έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος πυροβόλησαν και μαχαίρωσαν θανάσιμα τον κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, καθώς πήγαινε να παρακολουθήσει την κυριακάτικη Θεία λειτουργία. 

Ένα σχόλιο...

Καθώς ο Καποδίστριας κατέφθασε στην Ελλάδα οι Έλληνες ήλπιζαν ότι στο πρόσωπο του θα έβρισκαν τον Μεσσία τους. Η δύσκολη θέση στην οποία βρίσκονταν, ήταν ένα κίνητρο για τον Καποδίστρια. Στόχος του ήταν να καταφέρει να τους οδηγήσει στην ανεξαρτησία αλλά και να τους αλλάξει τον τρόπο ζωής τους. Μεγαλωμένος στην Ρωσία αλλά και με πλούσια πολιτική καριέρα έδειχνε ο πιο ικανός να αναλάβει την Ελλάδα σε μία τόσο δύσκολη περίοδο…
Καθώς συγκέντρωσε όλη την εξουσία στα χέρια του, αλλά συγχρόνως κάνοντας προσεκτικές αλλά και έξυπνες πολιτικές κινήσεις, γνωρίζοντας πάντα τα όρια της χώρας, κατάφερε να δώσει κρατική υπόσταση στην Ελλάδα. Έχοντας ένα πλάνο στο μυαλό του, κατάφερε να δυναμώσει το στρατό (δημιούργησε την Σχολή των Ευελπίδων), ανέβασε ποιοτικά το εκπαιδευτικό σύστημα (δημιούργησε σχολεία) αλλά και εισήγαγε την καλλιέργεια της πατάτας…
Ο Καποδίστριας ως ένας μεγάλος αλλά και παράλληλα ιδιοφυής πολιτικός κατάφερε να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο της Ελλάδας, αλλά και να γίνει λατρευτός από τη μεγαλύτερη πλειοψηφία των πολιτών. Στην πολιτική του καριέρα όμως έκανε και λάθη, ένα από τα οποία του στέρησαν και την ζωή του. Έχοντας πάντα τον φόβο μήπως χαθεί από το πολιτικό προσκήνιο, αποφάσισε να φυλακίσει τον Π. Μαυρομιχάλη δίχως όμως να γνωρίζει τις συνέπειες. Οι οικογένεια του Μαυρομιχάλη έχοντας το εκδικητικό πνεύμα κάθε Έλληνα όταν αδικείται, δεν υπολόγισε τίποτα και δολοφόνησε το μεγαλύτερο κυβερνήτη της Ελλάδος μέχρι σήμερα…

Ο όρος "Βιομηχανική Επανάσταση"

Από το μαθητή του Γ1, Κόκκαλη Θανάση

Ο όρος "Βιομηχανική Επανάσταση" άρχισε να χρησιμοποιείται πολύ αργότερα από την περίοδο κατά την οποία αυτή εκδηλώθηκε. Πρωτοαναφέρθηκε σχεδόν στα μέσα του 19ου αι. και μάλιστα σαν ένα μέσο διάκρισης μεταξύ του γαλλικού ταξικού εμφύλιου πολέμου που ονομάστηκε Γαλλική Επανάσταση και των εντυπωσιακών οικονομικών και τεχνικών μεταβολών που συνέβαιναν την ίδια εποχή στη Μεγάλη Βρετανία. Ειδικότερα, ο όρος πέρασε σε ακαδημαϊκή χρήση αμέσως μετά τη δημοσίευση των σχετικών διαλέξεων του A. Toybee το 1884.

Πηγή: http://el.wikipedia.org

Ανοιχτή επιστολή προς το Βρετανικό Μουσείο

Από τη μαθήτρια του Γ4 Αθηνά Σχινά

Οι Καρυάτιδες στο νέο μουσείο της Ακρόπολης

Πηγή φωτ.: http://dide-v.thess.sch.gr/grpka/politistik/index.php?option=com_content&view=article&id=55:akropolis&catid=34:se2010&Itemid=29

Αξιότιμοι Κυρίες και Κύριοι,

                Με αφορμή την επίσκεψη του σχολείου μας στις 20 Ιανουαρίου 2012 στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης στην Αθήνα κι αφού όλοι οι μαθητές της Γ΄ τάξης του 3^ου Γυμνασίου Μεγάρων θαυμάσαμε την εξαιρετική ανάδειξη των αρχαίων ευρημάτων, αλλά και ταυτόχρονα εκπλαγήκαμε με την απουσία σημαντικών τμημάτων από τα αρχιτεκτονικά γλυπτά του ιερού βράχου, παίρνω το θάρρος να σας απευθύνω αυτή την επιστολή, εκπροσωπώντας το σχολείο μου.

                Είναι σε όλους γνωστή η ιστορία της κλοπής των μαρμάρων κατά τα τέλη του 19ου αιώνα από το λόρδο Elgin. Πολλοί κατά καιρούς έχουν προβάλει διάφορα επιχειρήματα για να πείσουν πως τα γλυπτά του Παρθενώνα πρέπει να παραμείνουν στο Βρετανικό Μουσείο όπου βρίσκονται. Το ηθικότερο ίσως θα ήταν -γεγονός ανέφικτο βέβαια- να μας απαντήσουν τα ίδια τα μάρμαρα για το πού θα ήθελαν να βρίσκονται. Αλλά τα μάρμαρα δεν έχουν φωνή. Έχουν όμως έκφραση, όταν κάποιος τα ατενίζει.

                Σε αυτήν ακριβώς την έκφραση των αγαλμάτων θα στηρίξω το πρώτο μου επιχείρημα. Τα μάρμαρα αυτά αποτελούν μέρος της Ελληνικής τέχνης και εκφράζουν μια εποχή αξιοζήλευτη για κάθε πολιτισμό, την εποχή της κλασικής Ελλάδας του χρυσού αιώνα του Περικλή. Εκφράζουν τα ιδανικά, τις αξίες με τις οποίες γαλουχήθηκαν οι άνθρωποι εκείνης της εποχής, αλλά και οι απόγονοί τους. Είναι δημιούργημα μιας δημοκρατικής πολιτείας, της ελεύθερης ψυχής του Έλληνα και αποτυπώνουν «τὸ εὔδαιμον» και «ἐλεύθερον» της κορωνίδας των αρχαίων Ελληνικών πόλεων, της Αθήνας.

                Είναι βέβαια γνωστό ότι κάθε πολιτισμός από το ζενίθ μπορεί να φτάσει στο ναδίρ. Εκεί είχε φτάσει, σε μηδενικό σημείο, ο ελληνισμός, όταν στις αρχές του 19^ου αι. τα γλυπτά του Παρθενώνα πέρασαν στην κατοχή του λόρδου Elgin. Όμως, η κατοχή αυτή δεν είναι νόμιμη^. είναι κλοπή, που συνιστά αδίκημα. Και κάθε αδίκημα τιμωρείται. Στην προκειμένη περίπτωση το αδίκημα έχει μείνει ατιμώρητο. Γι' αυτό, για να υπάρξει εξιλέωση πρέπει να επιστραφούν στην πατρίδα που τα γέννησε.

                Δεν υπάρχει, βέβαια, καμία αντίρρηση ότι την εποχή που εκλάπησαν οι Τούρκοι τα κακοποιούσαν. Έτσι, στον τόπο σας με τις δικές σας φροντίδες διασώθηκαν. Όμως ένα αρχαίο μνημείο πρέπει να βρίσκεται στον τόπο που το δημιούργησε, γιατί οπουδήποτε αλλού φαίνεται σαν ξένο. Μπορεί να στολίζει ένα πανέμορφο μουσείο, όπως το Βρετανικό, αλλά δε δένει με το περιβάλλον του. Και είναι αλήθεια πως η Ακρόπολη είναι πιο φτωχή χωρίς αυτά.

                Κατά καιρούς έχει προβληθεί ως επιχείρημα της μη επιστροφής των μαρμάρων το γεγονός ότι οι Έλληνες δεν τα προστάτευσαν, αλλά και δεν θα τα προστατεύσουν, όπως πρέπει. Αυτό, όμως, δεν ευσταθεί τουλάχιστον για την εποχή μας, αφού γίνονται συστηματικές εργασίες καθαρισμού και συντήρησης των αγαλμάτων και των μνημείων που έχουν απομείνει στην Ακρόπολη. Η Ελλάδα διαθέτει τα πλέον σύγχρονα τεχνολογικά μέσα, αλλά και τη διάθεση να προστατεύσει αυτά τα μνημεία της, που αποτελούν δείγμα της καλλιτεχνικής δημιουργίας μιας ένδοξης εποχής.

                Οπωσδήποτε, αγαπητοί κύριοι, είναι απαραίτητο ο Ελληνικός λαός να εκφράσει τις ευχαριστίες του σε εσάς που τόσα χρόνια διαφυλάξατε αυτόν τον πολύτιμο θησαυρό του ελληνικού πολιτισμού^. δεν είναι όμως δίκαιο και ηθικό να παραμείνουν σε μια ξένη χώρα περισσότερο χρονικό διάστημα, έστω κι αν αυτή η χώρα είναι φιλική.

                Τέλος, αγαπητοί κύριοι, πρέπει να αντιληφθείτε ότι «δεν ζει χωρίς πατρίδα η ανθρώπινη ψυχή». Και αυτά τα αγάλματα αποτελούν μέρος της ελληνικής ψυχής. Χρειάζεται, λοιπόν, να τα επιστρέψετε στο χώρο που γεννήθηκαν, γιατί έτσι θα κάνετε πραγματικότητα τη ρήση του Μένανδρου «ὡς χαρίεν ἄνθρωπος, ὅταν ἄνθρωπος ᾖ», δηλαδή πόσο χαριτωμένος είναι ο άνθρωπος όταν είναι άνθρωπος.

                                      

             Με τιμή

                Εκ μέρους των μαθητών της Γ΄ τάξης του 3ου Γυμνασίου Μεγάρων

Αθηνά Σχινά

Βαστίλη

Από τους μαθητές του Γ2 Κορκολή Γιάννη και Κουβά Γιάννη.

3D αναπαράσταση του κάστρου της Βαστίλης

Η Βαστίλη,  που αποτέλεσε χώρο φυλάκισης και βασανιστηρίων , ήταν ένα οικοδόμημα του  14^ου αιώνα και συγκεκριμένα του 1370.  Αποτελούνταν από 8 πύργους και είχε χρησιμοποιηθεί ως αποθήκη μπαρουτιού και όπλων. Εκεί φυλακίστηκαν κατά τη διάρκεια των αιώνων  πολλά σημαντικά πρόσωπα, όπως ο  Ιταλός περιηγητής, τυχοδιώκτης και μασόνος  Αλεσάντρο Καλιόστρο,  ο Γάλλος συγγραφέας και φιλόσοφος  Ντονασιέν Αλφόνς Φρανσουά Κόμης ντε Σαντ και ο συγγραφέας και εκφραστής του πνεύματος  του Διαφωτισμού, ο Βολταίρος.

Σκίτσο της Βαστίλης. Πηγή εικ.: http://vivian-folkenflik.org/translation.htm

Κατά τις παραμονές της γαλλικής επανάστασης, όταν οι  κινήσεις του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΣΤ΄  για μυστική  συγκρότηση στρατού με σκοπό τη διάλυση της εθνοσυνέλευσης,  μαθεύτηκαν από το λαό και συγκεγκριμένα την τρίτη τάξη, περίπου 7000 οργισμένοι πολίτες οπλίστηκαν και εξαπέλυσαν επίθεση καταλαμβάνοντας τη Βαστίλη. Το ημερολόγιο τότε έδειχνε 14 Ιουλίου 1789. Αυτή η ημερομηνία αποτελεί σήμερα εθνική γιορτή για τους Γάλλους. Απολογισμός της κατάληψης της Βαστίλης ήταν 100 νεκροί συμπεριλαμβανομένου του Μπερνάρντ-Ρεναί Ζορντάν ντε Λονέ,  επικεφαλής της φυλακής. 

Το φρούριο της Βαστίλης. Πηγή εικ.: http://educandus.forumotion.com/t459-topic
Σήμερα στην περιοχή  όπου βρισκόταν κάποτε το φρούριο είναι σήμερα η πλατεία Βαστίλης, όπου υπάρχει και η ομώνυμη Όπερα. Η τάφρος πίσω από τη φυλακή προς νότο έχει μετατραπεί σε λιμανάκι για μικρά σκάφη, και προς βορρά σε καλυμμένο κανάλι.    

Η κατάληψη της Βαστίλης. Πηγή εικ.: http://educandus.forumotion.com/t459-topic

Βιβλιογραφία
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BB%CE%B7
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%95%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7
http://sketchup.google.com/intl/en/index.html

Η ιστορία της πατάτας στην Ελλάδα

Από το μαθητή του Γ2, Βαγγέλη Μανώλη